به گزارش پارسینه، تیم ملی فوتبال عربستان سعودی برای هفتمین بار در تاریخ خود به مرحله نهایی جام جهانی صعود کرده است؛ با این حال، در مسیر این صعودها، در چهار دوره ترجیح داده شد که «سبزپوشان» با سرمربیای متفاوت از مربی مرحله مقدماتی راهی جام جهانی شوند. شاید در نگاه نخست این تصمیم در جام جهانی 1994 با هدف بهبود عملکرد منطقی به نظر میرسید؛ زمانی که محمد الخراشی، سرمربی موقت داخلی، در پایان مرحله انتخابی هدایت تیم را برعهده گرفت. اما این رویکرد در جامهای جهانی 2006 و 2018 نتیجهای معکوس به همراه داشت.
در روزهای اخیر، بحثها درباره آینده هروه رنار، سرمربی فرانسوی تیم ملی عربستان، افزایش یافته است؛ آن هم پس از پایان رقابتهای جام کشورهای عربی که در قطر برگزار شد و طی آن «الأخضر» با شکست برابر اردن در مرحله نیمهنهایی، شانس قهرمانی را از دست داد.
بر اساس منابع روزنامه «الشرق الاوسط»، رنار همچنان تحت ارزیابی فنی عمیق، آرام و دقیق قرار دارد و نتیجه این بررسیها بهطور قطع یکی از دو حالت خواهد بود: یا ادامه همکاری او با تیم ملی که گزینهای محتمل است، یا برکناریاش در صورتی که ثابت شود نتایج اخیر در پلیآف جام جهانی 2026 و نیز جام عربی نشاندهنده وجود مشکل فنی جدی است که نیاز به راهحلهای فوری دارد.
هروه رنار که اکنون با 66 مسابقه، رکورددار بیشترین تعداد بازی بهعنوان سرمربی تیم ملی عربستان در تاریخ این تیم است و با اختلاف پنج بازی از ناصر الجوهر (61 بازی) پیشی گرفته، دیگر همان تصویر درخشان گذشته را در عملکرد تیم ارائه نمیدهد. بهطور کلی، دوره نخست حضور او با «الأخضر» بهمراتب موفقتر و قویتر از دوره کنونیاش بوده است.
گرچه صحبت از جدایی رنار در شبکههای اجتماعی و رسانهها منطقی به نظر میرسد، اما قرارداد او تا سال 2027 و پس از جام جهانی اعتبار دارد. پرسش اصلی این روزها این است که آیا رنار در برابر موج درخواستها برای برکناریاش پیش از جام جهانی مقاومت خواهد کرد یا سرنوشتی مشابه گابریل کالدِرون، سرمربی سابق پرسپولیس خواهد داشت و پیش از رسیدن به جام جهانی کنار گذاشته میشود؟
چرا بحث جدایی رنار مطرح شده است؟
هروه رنار پس از ثبت دستاوردهایی ماندگار، به چهرهای محبوب و نمادین نزد هواداران تیم ملی عربستان تبدیل شد. بازگشت او برای هدایت «الأخضر» بهجای روبرتو مانچینی ایتالیایی، برای بسیاری همچون طناب نجاتی امیدبخش بود؛ هرچند این بازگشت پس از ترک داوطلبانه رنار در پایان جام جهانی 2022 برای هدایت تیم ملی زنان فرانسه، با ترکهایی در روابط همراه بود.
رنار در مأموریت جدید خود موفق شد عربستان را به جام جهانی 2026 برساند، هرچند این صعود از طریق مرحله دوم و نه بهصورت مستقیم انجام شد، اما هدف نهایی محقق گردید.
با این حال، بحث جدایی او زمانی جدی شد که تیم ملی عربستان با هویتی کمتهاجمی و تا حدی متزلزل ظاهر شد؛ قهرمانی جام خلیج فارس در کویت را از دست داد، صعود مستقیم به جام جهانی را کسب نکرد و از جام کشورهای عربی نیز کنار رفت؛ رقابتی که هم هواداران و هم بازیکنان آن را هدفی مهم تلقی میکردند.
رنار و برنامهریزی مداوم برای جام جهانی
رنار و کادرش بدون فکر به استعفا یا جدایی، همچنان روی برنامههای آمادهسازی تیم ملی برای جام جهانی آینده کار میکنند؛ با حضور در مسابقات مختلف و زیر نظر گرفتن بازیکنانی که ممکن است شانس حضور در هفتمین جام جهانی عربستان را داشته باشند.
رنار در پنجم دسامبر جاری، پس از حضور در مراسم قرعهکشی جام جهانی 2026، در گفتوگویی اختصاصی با «الشرق الاوسط» درباره زمان آغاز آمادهسازی تیم گفت: «هنوز نمیدانیم. وقتی تصویر کلی مشخص شود، آمادهسازی همهجانبه را آغاز میکنیم.»
ثبات یا تغییر؛ هدف عربستان در جام جهانی 2026 چیست؟
تجربههای گذشته تیم ملی عربستان نشان داده که تغییر سرمربی اغلب به نتایج ایدهآل منجر نشده است. با این حال، تصمیم نهایی بر اساس اهداف عربستان در جام جهانی آینده، که با حضور گستردهتر تیمها برگزار میشود، اتخاذ خواهد شد: اینکه سطح توقعات چیست و آیا رنار توان تحقق آنها را دارد یا خیر.
از منظر تاریخی، در مقدماتی جام جهانی 1994، برزیلی کاندیدو هدایت تیم را برعهده داشت، اما در آستانه دیدار سرنوشتساز کنار گذاشته شد و محمد الخراشی جایگزین او شد؛ کسی که با پیروزی تاریخی 4–3 برابر ایران، عربستان را برای نخستین بار به جام جهانی رساند. سپس برای آمادهسازی، لئو بنهاکر هلندی جذب شد اما دو ماه بعد برکنار شد و در نهایت خورخه سولاری آرژانتینی تیم را تا مرحله یکهشتم نهایی رساند؛ دستاوردی که تکرار نشد.
در جام جهانی 1998، تیم ملی در مرحله انتخابی با نلو وینگادا کار میکرد، اما در پایان مرحله دوم برکنار شد و اتو فیستر آلمانی جای او را گرفت. فیستر در 19 بازی از جمله جام کنفدراسیونها و جام عربی هدایت تیم را برعهده داشت، اما در جام جهانی فرانسه، کارلوس آلبرتو پریرا برزیلی سرمربی شد.
در جام جهانی 2002، صعود با اسلوبودان سانتراچ صرب آغاز شد و با ناصر الجوهر ادامه یافت. الجوهر تیم را به جام جهانی رساند و تا پایان مرحله گروهی هدایت کرد.
در مسیر جام جهانی 2006، ابتدا ناصر الجوهر سرمربی بود، سپس کالدِرون آرژانتینی تیم را به جام جهانی رساند، اما بهدلیل نتایج ضعیف در غرب آسیا برکنار شد و پاکِتا برزیلی در آلمان هدایت تیم را برعهده گرفت.
همین سناریو برای برت فان مارویک هلندی نیز تکرار شد؛ او عربستان را به جام جهانی 2018 رساند اما پیش از آغاز مسابقات برکنار شد و خوان آنتونیو پیتزی اسپانیایی جایگزینش شد. در جام جهانی 2022 اما شرایط متفاوت بود؛ برای نخستین بار، هروه رنار از ابتدای مرحله مقدماتی تا خود جام جهانی روی نیمکت نشست و با صدرنشینی زودهنگام تیم را راهی قطر کرد و با پیروزی تاریخی برابر آرژانتین، یکی از بزرگترین شگفتیهای تاریخ جام جهانی را رقم زد؛ بردی که فیفا آن را از بزرگترین سورپرایزهای تاریخ این رقابتها توصیف کرد.
.gif)
.gif)
.gif)
0 دیدگاه