سرنوشت باورنکردنی مسافران بوئینگ ۷۴۷ در پی انفجار و از کار افتادن موتور+ عکس

به گزارش پارسینه به نقل از history defined ،در سال 1988 آسمان هاوایی شاهد یکی از باورنکردنی‌ترین و حیرت‌انگیزترین اتفاقات در تاریخ هوانوردی بود. 

این حادثه با بوئینگ 747 اگرچه وحشتناک بود، اما انعطاف پذیری روح انسان و اهمیت آموزش هوانوردی را به نمایش گذاشت.

پرواز 243 خطوط هوایی آلوها، یک پرواز معمولی بین جزیره ای از هیلو به هونولولو بود که در بعدازظهر 28 آوریل 1988 انجام شد. این پرواز شامل یک خدمه 5 نفره و 90 مسافر بود.

این هواپیما یک بوئینگ بود که برای پروازهای تجاری استفاده می شد و به دلیل قابلیت اطمینان و ایمنی آن مشهور بود اما تقریباً 23 دقیقه پس از پرواز، در حالی که در ارتفاع 24000 پایی پرواز می کردند و حدود یک چهارم راه را تا مقصد طی کرده بودند، بخشی از سقف هواپیما با یک انفجار رعد و برق نابود شد و در کابین خلبان از لولاهایش کنده شده بود. از کابین گرفته تا تقریباً بال های هواپیما و سقف هواپیما بر اثر فشار شدید منفجر شده بود

خوشبختانه همه مسافران بوئینگ 747 روی صندلی های خود کمربند ایمنی را بسته بودند. اگرچه 65 نفر از مسافران پس از فرود مجروح شدند. 

کاهش فشار ناگهانی، هواپیما را تحت فشار زیادی قرار داد. خدمه پرواز به رهبری کاپیتان Robert Schornstheimer و افسر اول Madeline Tompkins شروع به اقدامات اضطراری کردند. 

کاپیتان هواپیمای بوئینگ 747 تصمیم گرفت فرود اضطراری را به ارتفاع پایین‌تری که هوا متراکم‌تر است، آغاز کند. این امکان تنفس راحت‌تر را برای مسافران و خدمه فراهم کرد. 

خدمه هواپیما را به سمت فرودگاهی در مائوئی هدایت کردند. در مسیر پایین آمدن، یکی از موتورهای هواپیما از کار افتاد.

خدمه توانستند هواپیما را فرود آورند و با خیال راحت افراد در هواپیما را نجات دهند. 

با سقوط هواپیما، جزیره بلافاصله بهترین واکنش را نشان داد. مسافران با ون های توریستی به بیمارستان محلی منتقل شدند، زیرا جزیره تنها دو آمبولانس داشت. جزیره کوچک برای مقابله با یک تراژدی در این مقیاس آمادگی لازم را نداشت ؛ به همین دلیل برخی از راهنمایان تور که قبلاً امدادگر بودند، برای تسریع روند پزشکی اورژانسی و کمک به رساندن کسانی که شدیدترین نگرانی های پزشکی در موردشان وجود داشت، یک تریاژ در باند فرودگاه راه اندازی کردند. 

همه کسانی که با هواپیما فرود آمدند جان سالم به در بردند. پس از بررسی این حادثه مقررات جدیدی وضع شد.

هیات ملی ایمنی حمل و نقل، تحقیقات کاملی در مورد این حادثه انجام داد. تحقیقات نشان داد که خرابی بدنه به دلیل فرسودگی فلز ناشی از چرخه های متعدد فشار طی سال ها بود. سن هواپیما، همراه با پروازهای کوتاه مکرر در محیط های دریایی شور و مرطوب هاوایی، به فرسودگی و زنگ زدگی کمک کرد.

مسافری به نام گیل یاماموتو حتی شهادت داد که قبل از پرواز متوجه شکافی در فلز شده است اما او آن را به کسی نگفته بود.

بوئینگ، فرسودگی فلز را پیش بینی کرده بود آنها دستورالعمل هایی را برای بازرسی و تعمیرات صادر کرده بودند، اما هواپیمایی آلوها به طور کامل رعایت نکرده بود. 

این ماجرا، منجر به افزایش اقدامات ایمنی در سراسر صنعت هوانوردی شد. در بوئینگ های 737 آینده، یک لایه دوم از ورق فلزی در اطراف بدنه اضافه شد تا از شکستن و فرسودگی جلوگیری شود.

حادثه مربوط به پرواز 243 خطوط هوایی آلوها تأثیر عمیقی بر ایمنی هوانوردی داشت. درس های آموخته شده از این تحقیقات منجر به بهبود پروتکل های بازرسی هواپیما شد.

و همان طور که گفته شد، صنعت هوانوردی برنامه‌ها و دستورالعمل‌های تعمیر و نگهداری دقیق‌تری را برای جلوگیری از وقوع حوادث مشابه در آینده اجرا کرد.

علاوه بر این، رفتار مثال زدنی خدمه در شرایط اضطراری به یک مطالعه موردی در آموزش هوانوردی تبدیل شد. توانایی آنها در حفظ کنترل و اجرای یک فرود اضطراری موفق بر اهمیت مدیریت موثر منابع خدمه و آمادگی اضطراری تاکید کرد.