به نقل از آسوشیتدپرس، بسیاری در ترکیه ابراز ناامیدی می‌کنند که عملیات امداد و نجات به شکل دردناکی کند پیش می‌رود و زمان ارزشمندی در فرصت اندک یافتن افراد زنده در زیر آوار از دست رفته است.
برخی دیگر، به ویژه در استان جنوبی هاتای در نزدیکی مرز سوریه، می‌گویند که دولت ترکیه به دلایل سیاسی و مذهبی، در ارائه کمک به منطقه‌ای که بیشترین آسیب را دیده است، تاخیر داشته است.
در آدیامان، جنوب شرقی ترکیه، «الیف بوسرا اوزتورک» روز شنبه را در بیرون خرابه‌های ساختمانی که عمو و عمه‌اش در آنجا گیر افتاده اند -گمان می‌رود مرده باشند- و جسد دو عموزاده اش در آن پیدا شده بود، منتظر ماند.
او گفت: «سه روز بیرون منتظر کمک بودم. هیچکس نیامد. تیم‌های نجات آنقدر کم بودند که تنها می‌توانستند در مکان‌هایی مداخله کنند که مطمئن بودند افرادی زنده هستند.»
در همان مجتمع مسکونی، عبدالله تاس، 66 ساله، گفت که در نزدیکی ساختمانی که پسر، عروس و چهار نوه اش در آن دفن شده بودند، داخل خودرو خوابیده است. او گفت که نیرو‌های امدادی اولین بار چهار روز پس از وقوع زمین لرزه وارد محل شدند. آسوشیتدپرس نمی‌تواند به طور مستقل ادعای او را تأیید کند.
او می‌پرسد: «این برای مردم زیر آوار چه فایده‌ای دارد؟»
این احساس که برای آزادسازی اعضای خانواده‌های مدفون شده کار لازم انجام نمی‌شود در سایر نقاط منطقه زلزله زده نیز وجود دارد. در شهر باستانی انطاکیه، انبوهی از تماشاچیان روز شنبه پشت نوار هشدار پلیس ایستاده بودند تا نظاره گر بولدوزر‌هایی باشند که بر روی ویرانه‌های یک آپارتمان مجلل بلندمرتبه پنجه می‌کشیدند.
به گفته اعضای خانواده‌ای که در حال پیگیری عملیات امداد و نجات بودند، زمان وقوع زمین لرزه بیش از 1000 نفر ساکن این ساختمان 12 طبقه بودند. آن‌ها گفتند که هنوز صد‌ها نفر داخل ساختمان بودند، اما شکایت داشتند که تلاش برای آزادی آن‌ها کند و غیر جدی بوده است.
بدیهه کانماز 60 ساله که پسر و نوه 7 ماهه اش قبلاً در آغوش هم مرده از ساختمان بیرون کشیده شده بودند و عروسش هنوز داخل ساختمان بود گفت: «این یک جنایت است، من نمی‌دانم چه بگویم.»
او اضافه کرد: «کیسه‌های اجساد را باز می‌کنیم تا ببینیم مال ما هستند یا نه، بررسی می‌کنیم که آیا آن‌ها فرزندان ما هستند؟ ما حتی آن‌هایی را که تکه تکه شده اند را بررسی می‌کنیم.»
کانماز دولت ترکیه را به دلیل واکنش آهسته مقصر می‌داند و سازمان امداد و نجات ملی را متهم می‌کند که نتوانسته است برای نجات افراد زنده به اندازه کافی اقدام کند.
او و دیگران در انطاکیه بر این باورند که حضور اقلیت بزرگی از علویان، باعث شده است که آن‌ها اولویت پایینی برای دولت داشته باشند، زیرا به طور سنتی علویان کمی به حزب رئیس جمهور رجب طیب اردوغان رای می‌دهند. با این حال، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه این منطقه به دلایل فرقه‌ای نادیده گرفته شده باشد، وجود نداشت.
اردوغان روز چهارشنبه گفت که تلاش‌ها در 10 استان زلزله زده ادامه دارد و اتهامات عدم کمک نهاد‌های دولتی مانند ارتش را «دروغ و تهمت ساختگی» خواند. البته او به کاستی‌ها اذعان کرده است است.
خشم از شدت ویرانی‌ها محدود به مردم نیست. مقامات ترکیه شماری از افراد را بازداشت کرده اند و یا قرار بازداشت صادر کرده اند.
کانماز سهل انگاری سازنده آپارتمانی را که خانواده اش در آن کشته شده بودند، مقصر می‌داند.
او گفت: «اگر می‌توانستم دستانم را دور گردن پیمانکار بیاندازم، گلویش را پاره می‌کردم.»
به گزارش خبرگزاری رسمی ترکیه، پیمانکاری که بر ساخت این ساختمان 250 واحدی نظارت داشت، روز جمعه قبل از سوار شدن به یک پرواز خارج از کشور در فرودگاه استانبول بازداشت شد. وکیل او مدعی است که مردم به دنبال قربانی می‌گردند.
در جنوب ترکیه چند قومیتی، تنش‌های دیگری در حال بروز است. برخی از مردم محلی می‌گویند پناهجویان سوری که پس از فرار از جنگ داخلی ویرانگر در کشورشان در این منطقه زندگی می‌کردند، بار سنگینی به سیستم رفاهی کم توان منطقه اضافه کردند و بر سر منابع با مردم ترکیه رقابت می‌کنند.
او گفت: «مردم فقیر زیادی در هاتای هستند، اما به ما خدماتی نمی‌دهند، بلکه به سوری‌ها می‌دهند. در اینجا تعداد سوری‌ها از ترک‌ها بیشتر است.»
روز شنبه نشانه‌هایی وجود داشت که تنش‌ها ممکن است در حال افزایش باشد.
دو گروه امدادی آلمان و نیرو‌های مسلح اتریش به دلیل وضعیت متشنج و ترس از امنیت کارکنان خود، به طور موقت کار امداد و نجات را در منطقه هاتای متوقف کردند. سخنگوی وزارت دفاع اتریش در توییتی نوشت پس از اینکه ارتش ترکیه امنیت منطقه را تامین کرد، آن‌ها کار خود را از سر گرفتند.
سرهنگ پیر کوگلویس از نیرو‌های مسلح اتریش به خبرگزاری آپا گفت: «تنش فزاینده‌ای بین گروه‌های مختلف در ترکیه وجود دارد. گزارش‌هایی مبنی بر تیراندازی منتشر شده است.»
خبرگزاری آلمانی «دی پی ای» گزارش داد که استیون برگر، رئیس عملیات گروه امداد آلمان، می‌گوید «می توان دید که اندوه به آرامی جای خود را به خشم می‌دهد».
برای کانماز خشم و اندوه، هر دو وجود دارند.
او گفت: «من عصبانی هستم. زندگی به پایان رسیده است. ما برای فرزندانمان زندگی می‌کنیم. آنچه بیش از همه برای ما اهمیت دارد فرزندانمان هستند. اگر آن‌ها وجود داشته باشند، ما وجود داریم. اکنون تمام شده ایم. هر چیزی که اینجا می‌بینید تمام شده است.»
.gif)
.gif)
0 دیدگاه