از بازی افتتاحیه آرژانتین تا پیروزی نیمه نهایی آن‌ها در برابر کرواسی، مسی که در پایان دوران حرفه‌ای و پنجمین جام جهانی خود در سن ۳۵ سالگی قرار دارد، ستاره بی، چون و چرای مسابقات بوده است.
آمار بازی او گویا است: شش بازی، پنج گل، و سه پاس گل در راه رسیدن به فینال یکشنبه مقابل فرانسه.
مسی رکورد‌های زیادی را شکسته که پیگیری آن سخت است. او رکورد تعداد گل‌ها و بازی‌های مارادونا در جام جهانی را شکست و روز یکشنبه از رکورد ۲۵ بازی در جام جهانی که با لوتار ماتیوس شریک است، عبور خواهد کرد.
با این حال، فراتر از آمار خیره کننده، این حرکات مسحورکننده و شادی‌های پرشور مسی بوده که هواداران فوتبال را در سراسر جهان به وجد آورده است.
مسی که بخش زیادی از بازی را در زمین راه می‌رود و به ندرت زحمت دفاع کردن را به خودش می‌دهد، منتظر لحظه‌های منحصر به فردش مانده و از مرکز ثقل پایین، تغییر سرعت خیره‌کننده و دویدن‌های درخشان با توپ چسبیده به پاها، با اثری مرگبار استفاده کرده است.
جاناتان ویلسون، نویسنده ورزشی بریتانیایی، می‌نویسد: «او یک روح است که در حاشیه بازی شناور است تا لحظه مناسب فرا برسد. می‌توانید یک انسان را یارگیری کنید، اما یارگیری یک روح بسیار سخت است.»
شخصیت
پس از یک شروع شوکه کننده در مقابل عربستان سعودی، این مسی بود که تیم را جمع کرد و حاصل آن پنج پیروزی بود.
بهترین گل او روی یک ضربه زمینی از پشت محوطه جریمه مقابل مکزیک به ثمر رسید و کارشناسان هنوز سر خود را برای پاس دقیق او به ناهوئل مولینا برای گل اول آرژانتین مقابل هلند در یک چهارم نهایی تکان می‌دهند.
در آن بازی بود که مسی عشق قطری خود با هواداران آرژانتینی را تثبیت کرد؛ هوادارانی که در گذشته گاهی او را با شخصیت برونگرا و میهن پرست مارادونا و قهرمانی در جام جهانی ۱۹۸۶ مقایسه می‌کردند.
پس از به ثمر رساندن یک پنالتی که هواداران آرژانتینی را به آسمان فرستاد، مسی که معمولاً رفتار بی عیب و نقصی دارد، به سمت نیمکت هلند دوید و در یک حرکت تحریک آمیز گوشهایش را به سمت آن‌ها گرفت.
سپس بعد از بازی با یک مهاجم هلندی روبرو شد و به او گفت: «به چی نگاه می‌کنی احمق؟»
اگرچه برخی از کارشناسان از او به خاطر بی احترامیهایش انتقاد کردند، اما هواداران آرژانتین تا حد زیادی از برخورد‌های مارادونایی مسی خوشحال شدند.
برخی از آن‌ها این عبارت را خالکوبی کرده اند.
خورخه کاستلانوس، یکی از آرژانتینی‌های حاضر در ورزشگاه گفت: «بازی مقابل هلند زمانی بود که «مارادونای درونی» او بالاخره بیرون آمد. آن‌ها یکی هستند. آن‌ها ابدی اند. آن‌ها آرژانتین اند.»
علی‌رغم چنین تحسین‌هایی، همه می‌دانند که برابری جاودانه با مارادونا، حداقل در بزرگترین تورنمنت ورزشی روی زمین، هنوز به شکست دادن فرانسوی‌ها بستگی دارد.
بسیاری از غیرآرژانتینی‌ها مدت‌هاست که آرژانتین را به عنوان تیم دوم خود می‌دانند و اگر تیم خودشان نتواند داستان را به زیبایی تمام کند، امیدوارند که مسی جام جهانی را ببرد.
متشکرم کاپیتان
مسی در ۱۳ سالگی آرژانتین را ترک کرد و به تیم جوانان بارسلونا پیوست.
با وجود نگرانی‌ها درباره جثه بسیار کوچک او، پسر جدید در رده‌های نوجوانان درخشید تا اینکه فرانک رایکارد او را در ۱۶ سالگی در یک بازی دوستانه مقابل پورتو در سال ۲۰۰۳ برای اولین بازی در رده سنی بزرگسالان به میدان فرستاد.
مسی با به ثمر رساندن ۶۷۲ گل در ۷۷۸ بازی، تبدیل به بهترین گلزن و بهترین بازیکن تاریخ بارسلونا شد.
در فصل ۱۲-۲۰۱۱، او رکورد گلزنی لالیگا را با ۵۰ گل شکست. او در مجموع ۳۵ جام را با بارسلونا به دست آورد، از جمله ۱۰ عنوان قهرمانی لالیگا و چهار جام در لیگ قهرمانان اروپا، و سپس سال گذشته به پاریس سنت ژرمن رفت.
مسی در این مسیر هفت بار موفق به کسب توپ طلا و شش بار بهترین بازیکن سال فیفا شد.
او بهترین گلزن تاریخ تیم ملی آرژانتین است و پس از ۲۸ سال بی جامی، از جمله شکست‌های دلخراش در فینال‌ها، سال گذشته کشورش را به افتخار قهرمانی کوپا آمریکا رساند.
تنها چیزی که در داستان مسی کم است یک جام جهانی است.
اما حتی اگر اتفاق غیرقابل تصوری رخ دهد و آرژانتین شکست بخورد، به نظر می‌رسد که او قلب ملتی را به دست آورده است که اکنون می‌دانند مسی به اندازه مارادونا پیراهنش را دوست داشت، لحظات شگفت انگیزی را در طول سال‌ها برای آن‌ها به ارمغان آورد و برای بالا بردن جام جهانی نمی‌توانست بیش از این تلاش کند و نزدیک‌تر شود.
سوفیا مارتینز ماتئوس، روزنامه‌نگار آرژانتینی، این هفته زمانی که گفتگویش با مسی را نه با یک سوال، بلکه با سخنرانی از طرف ملت به پایان رساند، حال و هوای خود را خلاصه کرد.
او به مسی که به وضوح متأثر شده بود گفت: «فینال نزدیک است و البته همه ما می‌خواهیم برنده شویم، اما من می‌خواهم به تو بگویم که نتیجه هر چه باشد، چیزی وجود دارد که هیچ کس نمی‌تواند از تو بگیرد.»
او ادامه داد: «تو وارد قلب هر آرژانتینی شده ای. راستش را بخواهی، هیچ بچه‌ای بدون پیراهن تو وجود ندارد. تو تمام زندگی ما را برجسته کرده ای... این را در قلب خود نگه دار، چرا که مهم‌تر از یک جام جهانی است و تو قبلاً آن را برده ای. ممنون کاپیتان.»
.gif)
.gif)
0 دیدگاه