۵ باور غلط و رایج درباره ناتوانی جنسی و حقایق علمی پشت آن‌ها

به گزارش پارسینه، در این مقاله، پنج باور غلط رایج در مورد ناتوانی جنسی را بررسی کرده و حقایق علمی پشت آن‌ها را آشکار می‌کنیم تا دیدگاه روشن‌تری نسبت به این مسئله مهم پیدا کنید.

باور غلط اول: ناتوانی جنسی فقط برای مردان مسن اتفاق می‌افتد

تصور غلط: بسیاری بر این باورند که اختلال نعوظ یک مشکل مرتبط با افزایش سن است و فقط مردان مسن را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

حقیقت علمی: در حالی که احتمال بروز ناتوانی جنسی با افزایش سن بیشتر می‌شود، این مشکل می‌تواند در هر سنی رخ دهد. عوامل متعددی مانند استرس، اضطراب، افسردگی، بیماری‌های زمینه‌ای (مانند دیابت و بیماری‌های قلبی)، مصرف برخی داروها و سبک زندگی ناسالم می‌توانند در مردان جوان نیز منجر به اختلال نعوظ شوند. تحقیقات نشان می‌دهد که درصد قابل توجهی از مردان زیر 40 سال نیز ممکن است این تجربه را داشته باشند.

باور غلط دوم: ناتوانی جنسی همیشه یک مشکل جسمی است

تصور غلط: اغلب تصور می‌شود که ناتوانی جنسی همیشه ناشی از یک مشکل فیزیکی یا پزشکی است.

حقیقت علمی: عوامل روانی نقش بسیار مهمی در عملکرد جنسی دارند. استرس، اضطراب عملکرد، افسردگی، مشکلات در روابط عاطفی و حتی تصویر بد از خود می‌توانند به طور قابل توجهی بر توانایی دستیابی و حفظ نعوظ تاثیر بگذارند. در بسیاری از موارد، ترکیبی از عوامل جسمی و روانی در بروز ناتوانی جنسی نقش دارند. به همین دلیل، ارزیابی جامع توسط پزشک و احتمالاً متخصص سلامت جنسی ضروری است.

باور غلط سوم: اگر یک بار دچار ناتوانی جنسی شوید، همیشه این مشکل را خواهید داشت

تصور غلط: تجربه یک یا چند بار ناتوانی در نعوظ می‌تواند باعث نگرانی و این باور غلط شود که این مشکل دائمی خواهد بود.

حقیقت علمی: اختلال نعوظ گاهی اوقات می‌تواند یک مشکل موقت و ناشی از عوامل گذرا مانند خستگی، استرس شدید، مصرف الکل یا تغییرات در محیط باشد. تجربه گاه به گاه ناتوانی در نعوظ لزوماً به معنای وجود یک مشکل مزمن نیست. با این حال، اگر این مشکل به طور مکرر رخ می‌دهد، مراجعه به پزشک برای تشخیص و درمان مناسب ضروری است.

باور غلط چهارم: ناتوانی جنسی نشانه‌ای از کاهش میل جنسی است

تصور غلط: برخی افراد تصور می‌کنند که ناتوانی جنسی و کاهش میل جنسی (لیبیدو) یکسان هستند یا همیشه با هم اتفاق می‌افتند.

حقیقت علمی: این دو مسئله متفاوت هستند. ناتوانی جنسی به مشکل در دستیابی یا حفظ نعوظ اشاره دارد، در حالی که کاهش میل جنسی مربوط به کمبود علاقه یا اشتیاق به فعالیت جنسی است. فردی ممکن است میل جنسی طبیعی داشته باشد اما در نعوظ دچار مشکل شود، یا برعکس، میل جنسی کمی داشته باشد اما توانایی نعوظ داشته باشد. علل این دو مشکل نیز می‌توانند متفاوت باشند.

باور غلط پنجم: درمان ناتوانی جنسی فقط قرص‌های شیمیایی هستند

تصور غلط: بسیاری از افراد تصور می‌کنند که تنها راه حل برای ناتوانی جنسی استفاده از داروهای خوراکی است.

حقیقت علمی: خوشبختانه، روش‌های درمانی متنوعی برای اختلال نعوظ وجود دارد. این روش‌ها شامل تغییرات در سبک زندگی (مانند ورزش، تغذیه سالم و ترک سیگار)، مشاوره و روان‌درمانی (به ویژه در موارد با منشاء روانی)، دستگاه‌های وکیوم، تزریق داخل آلت تناسلی و در نهایت، داروهای خوراکی و جراحی می‌شود. انتخاب روش درمان بستگی به علت زمینه‌ای، شدت مشکل و ترجیحات فرد دارد.

نتیجه‌گیری

درک درست و مبتنی بر علم از ناتوانی جنسی اولین قدم برای مقابله با آن است. کنار گذاشتن باورهای غلط و مراجعه به متخصص در صورت بروز مشکل می‌تواند به تشخیص دقیق و انتخاب بهترین روش درمانی کمک کند و کیفیت زندگی جنسی و به طور کلی سلامت فرد را بهبود بخشد. به یاد داشته باشید که ناتوانی جنسی یک مشکل قابل درمان است و نباید دلیلی برای شرمندگی یا انزوا باشد.